رحيل بقلم حنان إسماعيل

 

يعنى مش  المفروض تلبس حاجة 
جاد ابرد فى شهر يوليو عامة مټخافيش انا كويس ومتعود على كده احنا هنا فى الصعيد والجو زى ماانتى شايفه حر
رحيل  وهى تنظر للتكييف فى الاعلى
رحيل طيب مافى تكييف اهو ولو انى مش لاقيه الريموت
جاد انا مبحبش التكييف لو متضايقه افتحى البلكونة هتدخل لك هوا كويس
رحيل پخوف لاء طبعا افرض دخلت فيران تانى
جاد خلاص خفى هدومك اللى عليكى شوية
زمت شفتيها من الضيق لاشارته الى ملابسها جذبت من الدولاب بيجاما حرير لونها وردى باكمام ارتدتها ونامت بعيدا عنه وهى تضع بينهم وسادة انتبه للوساده فرماها فى ڠضب وهو ينظر اليها قائلا

جاد مالهاش لزمة المخدة دى بينا لانك بلبسك  ده مش ممكن حتى  تخلينى افكر اقرب لك
بلعت اهانته وهى تعطيه ظهرها فى ڠضب وعيناها تنظران لبيجامتها فى قرف .
نامت بعد وقت بعدما احست فى استغراقه فى النوم  نهضت  قائله له بعصبية
رحيل انت !!
فتح عينيه وهو ينظر اليها قائلا فى ايه 
رحيل انت فاهم انى مش واخدة بالى ان انت اللى بتشدنى وانا نايمة عشان احضنك
ابتسم وهو ينهض جالسا قائلا بجد وانا كمان اللى فتحت لك ازارار البيجاما دى
رحيل ايوه ممكن تكون انت كمان اللى فتحت الزراير
جاد وهو ينهض واقفا قائلا مشكلتك انك واخدة مقلب فى نفسك انا قلت لك  قبل كده انى يستحيل هقرب لك الا لما تطلبى انتى ده وساعتها لعلمك هفكر كمان
استفزتها اجابته فاكمل وهو يخرج ملابس له من الدولاب قائلا
جاد وبعدين شوفى طريقه نومك اللى شبه نوم العيال الصغيرة ده انا مستحملك بالعافية وانتى نازله تخبيط فيا طول الليل بإيديكى ورجليكى
قالها ودخل الحمام امسكت بالوسادة ورمته ناحيه الباب فى ڠضب
.......................
نزلت للافطار معهم وهى تتابعه فى ضيق جلست فاطمة بعيدا عنه فى ضيق بعدما استحمت عدة مرات الا ان رائحتها كانت تعبق المكان وسط ضحكات رحيل والتى اخفتها براحة يدها بينما سدت امها واسماعيل انوفهم من شدة الرائحة .
صعد جاد لفوق كى يجلب شيئا ما نساه بينما غادر اسماعيل للخارج  عندما اقتربت رحيل من فاطمة وهى تسد انفها قائله بإستفزاز ايه القرف ده هو انتى حاطة برفان كلب مېت
فاطمة انا هوريكى مين فين الكلب يابنت ......
قالتها وهى ترفع يدها  كى ټصفعها  الا انها وجدت يد جاد تمسك بها وهو ينزلها بقوة فى ڠضب وهو يقف بينهم قائلا
جاد انتى اتجننتى 
فاطمة وهى تبكى انت متعرفش عملت فيا ايه 
جاد پغضب اكثر ولو وده يديكى الحق انك ترفعى ايدكى وتحاولي تضربيها انتى فاكرة نفسك مين هنا 
فاطمة مدافعه انا مراتك وبنت عمك قبل اى حاجة انما هى ...
قاطعها پغضب عاروم وسط نظرات رحيل اليه
جاد وهى كمان مراتى وكرامتها من كرامتى واى حد يتجرأ عليها كأنه اتجرأ عليا انا حذرتكم قبل كده من شغل العيال اللى انتم بتعملوه ده بعد كده اقسم بالله تصرفى هيزعلكم وهيقلل من كرامتكم اودام الشغالين اللى هنا كل واحدة تطلع اوضتها حالا وانتى نظفى الاوضه من الريحة الهباب دى
اطاعته فاطمة وهى تصعد لغرفتها وهى ترمق رحيل  بغل وحقد .والتى ابتسمت فى شماته قبل ان يوجه لها الكلام پغضب قائلا لها بصرامة
جاد انا حذرتك قبل كده يارحيل وانتى زى ماانتى بتمشى اللى فى دماغك
رحيل بكبر هى اللى ابتدت واكيد هى اللى حطتلى الفار وانا رديت لها القلم واحدة بواحدة
جاد بنفاذ صبر يعنى كنتى هتفرحى لما تمد ايدها عليكى اودام الشغالين  
رحيل پغضب ومن قالك انى كنت هسكت لها كنت برضه هرد لها القلم قلمين
جاد وهو يضم قبضه يده فى عصبية يارب صبرنى انا عايش فى بيت ولا ساحة حرب امشى يارحيل اطلعى اوضتك احسن لك واحسن لى
كاد ان ينصرف فسألته
رحيل انا عاوزة اروح عند جدى
اجابها مقتضبا روحى
سألته بإقتضاب عاوزة أبات هناك النهاردة اظن من حقى .....
قاطعها قائلا روحى خلى السواق يوصلك
قالها قبل ان يخرج فى عصبية .
.................
ذهبت لبيت جدها مضت اليوم كله فى صحبه جدها يتمشيان سويا فى الحديقه وتناولا الطعام وحدهما وهى تطعمه بنفسها مثلما كانت تفعل دائما
ذهبت الى حجرتها لتغير ملابسها فتحت دولابها فوجدت ملابسها القديمة بها تأملتها على جسدها امام المرآة دخلت عليها سيدة بإبتسامتها المعتادة قائله لها
سيدة ايه وحشتك اوضتك 
رحيل بشوق اوووى يادادة وحشنى كل حاجة هنا اوضتى وهدومى وحريتى فى انى البس اللى يعجبنى واخرج فى الوقت اللى يعجبنى
سيدة بمكر طب واوضتك هناك مع حبيب القلب
رحيل مين جاد !! لا ده قصة وانتهت قبل ماتبتدى
سيدة ليه يابنتى . مش ده اللى كنتى هتموتى نفسك عشانه يوم مااتجوز
رحيل بحزن كنت غبية كنت فاكراه ملاك
سيدة بحكمة وهو فى حد مننا ملاك انا ملاك !! انتى ملاك !!! جدك نفسه ملاك !!!
رحيل مدافعه جدى ده ...
قاطعتها سيدة بصى يابنتى انا ربيتك  من يوم ما جابوكى من ام........قصدى يعنى يوم ماسابتك ومشيت المهم اللى عاوزة اقوله انك بتحبيه يارحيل وبتموتى فيه فبلاش عند ياحبيبتى وحابى على جوزك وانسى القديم
رحيل پغضب انسى ايه يادادة انسى انه قتل ابويا 
سيدة پغضب ماجدك قتل ابوه اشمعنى فاكرة له ده ومش فاكرة قهرته على ابوه الى جدك حرمه منه وامه اللى ماټت بعده بيومين
رحيل ياداداة انا ...
سيدة بحنان وهى تربت على كتفها انتى بتحبيه يارحيل صح 
رحيل بشوق اوووى يادادة فوق ماتتخيلى انا بمۏت كل يوم وهو جنبى ومحرومة من انى حتى اقرب منه وبموت اكتر لما اسمع خطواته وهورايح اوضتها انا حاولت اكرهه كتير بس مش عارفه بمجرد انه يبقى اودامى بضعف وبنسى كل حاجة
سيدة وهى تبتسم طيب انسى بقى وسيبى الميتين فى حالهم تفتكرى يعنى ابوكى ولا ابوه وهما عند ربنا فارق معاهم حد خد لهم بالتار ولا لاء ده تفكير قديم اووى يابنتى مشفناش منه الا القهرة والوحدة اسألينى انا ..انا إترملت وخسړت ابنى الوحيد وانا بزقه كل يوم انه ياخد تار ابوه عشان العادات والاصول وشكلنا اودام الناس  لحد لما جه اليوم اللى اټقتل فيه اودام عينى ولقيت نفسى لوحدى بنام كل يوم ودمعتى على خدى وانا نفسى بس يطلعوا من تحت التراب اقولهم فيه انهم واحشنى اوووى ومش عاوزة حاجة تانية بعدها يارحيل والله يابنتى ماعاوزة حاجة تانية بعدها
رحيل  بقوة وتأثر ليه بس كده يادادة  صلى على النبى هو انا مش بنتك ده انتى امى اللى ربتنى وكبرتنى واستحملت رخامتى ودلعى
سيدة وهى تمسح دموعها قائله لرحيل بصدق انسى يارحيل اللى فات وابتدى مع جوزك من اول وجديد وسيبى اللى راح يروح قبل ما الاوان مايفوت وتندمى
ابتعدت عنها رحيل وهى تفكر فى كلامها وعيناها تنظران لبيت جاد الظاهر من بعيد من خلال شرفتها
..............................
جلس صالح مع يونس ورجلان من رجاله الاقرب اليه فى غرفه المكتب قائلا لهم
صالح فهمتهم قولت ايه ولا اعيد من الاول 
احد الرجال فهمت يابيه هنتصل بولاد ابو عبيدة ونقولهم يبعتوا لنا عربيتين من عربياتهم برجالتهم زى ماحضرتك مااتصلت بهم